Volkan'ın Lupus ve Avasküler Nekroz Hikayesi

Mayıs Lupus Farkındalık ayında Özlem Acar'dan sonra Volkan Irak hikayesini bizlerle paylaştı. Çok zor bir süreçten geçen Volkan Lupus'un tedavisinde moralin ve hastanın yakın çevresinin desteğinin çok önemli olduğu vurguluyor. Volkan'a samimiyetinden dolayı teşekkürü bir borç bilir, tüm hayallerinin gerçek olmasını dileriz. 

"Merhaba ben 1984 doğumluyum, Kocaeli'de yaşıyorum. Lupus'la 2014 yılının Nisan ayında tanıştım. O zamana kadar hayatım çok güzel gidiyordu. Nişanlıydım, düğün hazırları yapıyordum. Anlayacağınız her şey dolu dizgin gidiyordu.

2014, Nisan'da böbrek ağrılarımdan dolayı biyopsi oldum. Kocaeli Üniversitesi Hastanesi'ne yattım. Ne olduysa ondan sonra oldu, hayatım tamamen değişti. Lupus böbreklerimi tutmuş. Protein kaçağı vardı. Doktorlar böbreklerimi kaybetmemek için yoğun tedaviye başladılar. Kemoterapi, kortizon vs. her gün avuç avuç ilaçlar aldım. Zatürre de olmuştum.

Tabi bu süreçte nişanlım ve ailesi rahatsız olduğumu sorun ettiler ama "El ne der." korkusundan yıldırma politikasına başvurdular. O süreçte morale ve desteğe o kadar ihtiyacım vardı ki ama destek olmak yerine köstek oldular. Bana yaşattıkları stresten günde 6 adet tansiyon ilacı almama rağmen tansiyonum 25'e fırlıyordu. Aslında her şeyin farkındaydım. O süre de düğün hazırlıkları son sürat devam ediyordu. Davetiyeler dahi basıldı. Nişanlımın hastalığımı başıma kakmasıyla düğüne kısa bir süre kala nişanı attım. Nişanı attıktan kısa bir süre sonra tedaviye yanıt vermeye başladım. Anladım ki en büyük ilaç moralmiş. 

4 ay önce kullandığım kortizonlardan dolayı iki gözümde de katarak oluştu. Bu nedenle gözlerimden ameliyat oldum. 2015, Mart ayında sağ bacağımda (kalça bölgesinde) sızılar başladı. Merdiven çıkamaz oldum. Direkt doktoruma gittim. Avasküler nekroz teşhisi aldım. Erken dönemde olduğu için kireçleme yapmamıştı. Nisan ayında avasküler nekroz nedeniyle ameliyat oldum. 3 ay ayağımın üzerine basamayacağım. Eğer geç doktora gitmiş olsaydım kalça eklemi bölgesinde daha çok yıkım olurdu ve protez takarlardı. O yüzden lütfen sizler de en küçük bir belirtide doktorunuza başvurun. Biliyorum bu da geçecek. Her gece yatağa girdiğimde şükrediyorum. Benim gibi olan insanlara dua ediyorum. Hastalık bir şekilde yenilir, onla yaşamayı öğrenirsiniz ama Rabbim vefasız insanlar çıkarmasın insanın karşısına.

Her şeye rağmen Lupus'la yaşamayı öğrendim ve biliyorum birgün ben de mutlu bir yuva kuracağım. Umutlardır insanı yaşatan ne olursa olsun umudunuzu yitirmeyin.

Volkan Irak, Kocaeli"