Tuğçe'nin Lupus Hikayesi

Birbirimize destek olmaya ve yaşadıklarımızı başkalarıyla da paylaşmaya devam ediyoruz. En son Büşra'nın Lupus hikayesini okumuştuk hep birlikte. Şimdi ise Tuğçe'ye kulak veriyoruz. Hikayesini paylaştığı için sevgili Tuğçe'ye teşekkür eder, hayal ettiği bir yaşam dileriz.

"Merhabalar ismim Tuğçe, 23 yaşındayım. Bende lupus nefrit ile yeni tanışan kişiler arasındayım. 2016 temmuz ayında yazlığa gitmem ve güneşlenmemle birlikte ayak bileklerim ve diz kapaklarımda oluşan şişlikler, yürüme zorlukları, sabahları el parmaklarımın uyuşma belirtisi ile ortaya çıkmaya başladı. 

İlk olarak bir devlet hastanesine gittim. Acil olarak film çekilmesi gerektiği söylendi ama film için de iki gün sonraya anca randevu verilebiliyordu. Ağrılarım artınca bekleyemedim ve bir özel hastaneye başvurdum. Romatizma olabileceği düşünülerek kan tahlilleri yapıldı. Sonuçlarım çıkınca dalga geçer gibi kansızlığım olduğu, bitter çikolata yiyebileceğim ve bir fizik tedavi merkezine başvurabileceğim söylendi. Ağrılarım içinde krem verildi. İki hafta kremleri sürmeme rağmen ağrılarımda bir iyileşme olmadığı için Bakırköy Dr. Sadi Konuk Hastanesi fizik tedavi bölümüne başvurdum. Özel hastanede yaptığım kan sonuçlarımı görünce ekstra başka kan tahlilleri de yapmamı ve sonuçlarım çıktıktan sonra dahiliye bölümüne gitmem söylendi. Sonuçlarımla birlikte dahiliye bölümüne gittiğimde doktor bana lupus araştırması yapıldığını ve tanı konulmasının zor olduğunu anlattı. 

İsmini bile hayatımda ilk defa duyduğum bir hastalık tanısı ile uğraşıyordum. Doktor acil olarak nefroloji bölümüne yönlendirdi. İdrar tahlillerimde fazla protein kaçağı olduğu için romatoloji bölümüne yönlendirildim. Çok iyi bir doktora rastlamıştım. Bana 24 saatlik idrar toplayıp gelmemi söyledi ve tabii yine kanlarım alınmıştı. Topladığım idrar yetersiz olduğundan hastaneye yatışımın yapılması kararı alındı. Sadece idrar verip geri hemen çıkacağımı düşünürken tam 12 gün hastanede yattım. İlk aşamada boğazlarımda oluşan kitleler için ilaç tedavisi gördüm. Çıkan sonuçlarım ile böbrek tutulumundan şüphelendikleri için biyopsiye alındım. Sonuçlar bir ay sonra çıkacaktı ama ön raporu ertesi gün aldılar ve böbreklerimin 4. Evrede olduğunu hızlı bir tedavi yapılması gerektiğini anlattılar. Haftada iki kere olmak üzere 6 kür olarak kemoterapi serumları ve kortizon ilaç tedavisi görmeye başladım. Hastanede yattığım süreçte ise ailemin ve arkadaşlarımın desteği en büyük moral kaynağım olmuştu. Hastane sürecinde güzel bir iş teklifi almış olmama rağmen çalışma yasağından dolayı iş hayatıma da ara vermek zorunda kaldım.

Hastaneden çıktıktan iki hafta sonra erkek arkadaşımla her an her dakika birlikte olmak ve bu süreci de birlikte atlatmamız için sözlenme kararı aldık. İki gün içerisinde ailelerimizi tanıştırarak sözlenmiştik. Hastalık sürecinde bana verilmiş olan en güzel hediye bu olmuştu.

Kemoterapi sürecinde saçlarımda oluşan dökülmeler yüzünden saçlarımı kısa kestirmek zorunda kalmıştım. Serumlarım bittikten sonra Cellcept ilacını kullanmaya başladım. Yapılan kan tahlillerim ve idrar sonuçlarım oldukça iyi çıkıyordu (Maşallah). Doktorum da tedaviye yanıt verdiğimi her şeyin çok iyi gittiğini söyledi. Çalışma hayatına girmemi enfeksiyon riskleri yüzünden pek olumlu bakmasa da benim moral olarak buna ihtiyacım olduğundan vakıf üniversitesinde işe başladım. Kendimi korumayı tek bir gün bile ihmal etmeden hayatı yaşamaya çalışıyordum.

Ayda bir olarak doktor kontrollerim devam ediyor. Ayrıca hayatımın en güzel hediyesi diğer yanım canım sevgilim ile şuanda düğün hazırlıkları yapıyoruz.:) Herkesin her hastanın dediği gibi bu hastalıkta da moral en önemli şey. Tüm ani çıkışlarımda, ayarsız sinirli oluşlarımda, herşey de alttan alıp bana verdikleri desteklerden dolayı ailem ve diğer yanım canım sevgilime çok teşekkür ederim."

Tuğçe Kalkan, İstanbul